ALOHA

zły dzień?
nie, dziękuje.

miałam koszmarny dzień!!!!
zaczął się o 6. na starcie bardzo mało przyjemnym zabiegiem gastroskopowym, a zakończył  na równie mało przyjemnej wizycie na izbie laryngologicznej.
jedynie co miło wspominam z wczorajszego dnia to wizytę pań gabryjelov :)

w skrócie.
20:20  usłyszałam łomot na zewnątrz. i w błogiej  niewiedzy uznałam, że może drewno się obsunęło? kazałam zobaczyć EM. ktoś usiłował wycofać z naszej ulicy. marnie mu szło, więc jak EM zobaczył, że ów kierowca przywalił w bramę wyjazdową poszedł zobaczyć o co chodzi?!@
patrze pod nogi a tu podjazd w kawałkach! EM stara się zatrzymać kierowce, ale ten nic. jedzie! wylatuje drugi sąsiad zagradzają drogę a ja dzwonie na policje. myślałam, że to jakaś gówniarzeria.
z auta wyszedł kierowca. zalany. totalnie. w sumie to zastanawiam się jak udało mu się odpalić samochód i ruszyć z miejsca. nie pamiętał jak się nazywa, a stanie w pozycji pionowej sprawiało mu ogromny problem. obok kierowcy pasażer nie wiem czy równie mocno pijany, może gorzej.
czekając na policję panowie popijali piwko w aucie.
powiem tak. nic się nie stało poza  podjazdem w kawałkach. myślałam, że strat jest więcej i myślałam, że to jacyś gówniarze. mam wyrzuty sumienia. sekundy i błyskawiczne decyzje zaważyły o losach kliku ludzi (mówił, że ma dzieci, żonę). nie czuję się z tym dobrze. z drugiej strony może gdyby wyjechał nie zakończyłoby się na podjeździe w kawałkach...

23:30 ewka koszmarnie kaszle. szczeka. lecę na górę no i co słyszę. szczekanie. "ciężko mi się oddycha mamo". chyba nie muszę dodawać, że słabo mi się zrobiło. pierwszy raz E.
Ja: ewa powiedz coś do mnie
E: ALOHHA

karetką zwiedziłyśmy miasto nocą.
najpierw jeden szpital, gdzie doszli do wniosku, że dzieci z zapaleniem krtani nie przyjmują. pojechaliśmy dalej...
na laryngologi choć początkowo mało przyjemnie zakończyło się oglądaniem "mustanga" na komputerze a w trakcie inhalacja i zastrzyk w dupsko E. pozwolili jechać do domu. leczymy się.
matka padnięta dzisiaj na maksa. spała całe 3 h. dzieci rześkie. Iwi pełna pozytywnych emocji. udało mi się z jazdy karetką zrobić wydarzenie roku (bo przerażona była baaardzo, łzy też były).
na szczęście to było wczoraj.

miłego, spokojnego dnia :)

p.s. rękawiczka-balon z twarzą to dzieło pana paramedyka dla Iwi, dzisiaj dzięki Zu uszło z niego...powietrze :)