welcome to the hell

miniona noc? tak wyobrażałam sobie piekło.
czy ktoś wie jak to jest ułożyć głowę do snu poczuć błogi moment odpływania iiii...i kubeł zimnej wody ukryty pod słowami "mamo!!! nie cie mi sie pać"... i tak cyklicznie przez całą noc co 15 minut z przerwą na 1,5h.
jestem bogatsza o to doświadczenie :/
na początku się trzymałam. otuchy dodawała mi myśl, że to potrwa tylko chwilę. ta myśl towarzyszyła mi nawet po 3h. nic bardziej mylnego. od 22:15 przerobiłyśmy:  - "mamo! cie pać w Twoim użtu" (15 minut póżniej) "mamo! cie iść pać do siebie" (15 minut później. chlip.) "mamo! nie moge zasnac, nie cie mi sie pac" to trwało mniej więcej do 1. potem było już tylko gorzej. o 1:15 Zu postanowiła się ubrać. o 1:30 oglądałyśmy  "ogród dobranocy" w piżamie (w moim łóżku). o 2 powtórka z aktu I. kosmos. przy tym 0 gorączki, 0 bólów brzucha i innych części ciała. bosko! dziecko się wyspało w dzień. żeby sytuacji dodać nieco dramatyzmu dodam jeszcze, że nie odbywało się to spokojnie lecz w towarzystwie ryku (tym razem bez histerii). dotrwałyśmy do rana. o 6:30 poddałam się. nie było już szans na zdrowy sen.
6:31 kąpiel.
9:00 gorączka 39 stopni.

i tak oto powitałyśmy obustronne zapalenie uszu.
(gdzieś pomiędzy 4 a 5 mówiła, że bolą ją dziąsła. otumaniona matka myślała, że  może 6 idą??)