pan wzywał...?@#!

M w domu. Z śpi jak skowron (jak mawia starsza siostra), chora niestety-grypa jelitowa po raz pierwszy w życiu zagościła w naszym domu. od niedzieli jestem uziemiona podwójnie, ale dobrze że jesteśmy już w komplecie. humor mi się poprawił.

wczoraj odbierałam M ze szpitala. czy wspominałam, że nienawidzę szpitali? oddział ortopedyczny należy chyba do jednego z najgorszych jakie w życiu widziałam. mniejsza o walory estetyczne (wszyscy chyba wiemy z mediów, że służby zdrowia nie stać), ale powietrze...brrr...zawiesiście przy tych 30 stopniach na zewnątrz. 

przy M leżała starsza pani tuż po operacji. nie mogła wstawać, poprosiła o zmianę pampersa. siostra w białym fartuszku pojawiła się tuż przy łóżku: "coooo? znowu się pani zesikała? proszę więcej nie sikać, mam tylko 3 pampersy dla Pani do jutra!!!"   ??????@@#$%^&*(())!!!!! (była 12 w południe) zamarłam w bezruchu, bo człowiek oczami wyobraźni widzi siebie w takiej sytuacji. poinformowała również, że nawet jeśli zapłaci nikt jej na zmianę pieluch nie kupi, bo na terenie szpitala to niemożliwe. 

rozumiem, że w takiej sytuacji człowiek ma po prostu leżeć we własnych odchodach i udawać, że wszystko jest super. zatrzęsło mną i poleciałam kobiecie te pieluchy kupić, były. cud jakiś? po15 minutach starsza pani była już przebrana. 

nigdy więcej szpitali.